SEXY_BOSS_____[0]_____ INTRO

ค่ำคืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาวสุกสว่างสดใส เสียงเพลงจากแหล่งสถานบันเทิงลอยแว่วมาตามลม เข็มนาฬิกาเคลื่อนที่บอกเวลาเที่ยงคืนสิบห้านาที ท้องถนนกว้างใหญ่ยังคงว่างเปล่า มีเพียงรถเก๋งสีขาวหม่นคันเก่าจอดนิ่งอยู่ข้างทาง ทุกอย่างรอบตัวเงียบสงบมากซะจนได้ยินเสียงใบไม้ไหวตามแรงลม ก่อนที่จะมีเสียงสนทนาของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาแผ่วเบา

“กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ ถ้าเดือนนี้ กูไม่หางานใหม่ทำให้เร็วที่สุด กูอดตายแน่ๆ”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยออกมาอย่างร้อนใจ ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววยุ่งยาก ขณะเอนศีรษะพิงกับเบาะรถอย่างเหนื่อยล้า มือใหญ่ยกขึ้นคลึงหัวคิ้วของตัวเองเบาๆ ยามฟังเสียงปลายสายที่ยังคงบ่นพึมพำต่อว่าให้กับโชคชะตาของเขาไม่หยุดปาก

“มึงคิดว่าเป็นความผิดของกูหรือไง ไอ้เชี่ย! กูอยู่ของกูดีๆ พวกผู้หญิงต่างหากที่พาตัวเองเข้ามาทำให้ชีวิตกูวุ่นวาย...”

“มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบยุ่งกับพวกที่มีเจ้าของแล้ว... ไอ้บ้าเอ๊ย มึงจะโทษว่ากูหล่อเกินไปงั้นสิ? ไอ้เพื่อนเลว... แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะ เอามีดกรีดหน้าตัวเองแล้วไปสมัครงานดีไหม?”

“...กูไม่ได้ประชดเว้ย กูพูดจริงๆ ถ้าแม่งมีปัญหานัก ก็ทำให้มันอัปลักษณ์ไปเลย... เชี่ย ดูถูกกูว่ะ... เออ กูอยู่แถวกังนัม รถกูน้ำมันหมด รีบมา... กูไม่มีตังค์เติมน้ำมันรถเว้ย! มึงชวนกูคุยออกนอกประเด็นเองต่างหาก มาหากูด้วย เร็วๆ แถวนี้แม่งเงียบเกินไป กูไม่ไว้ใจ...” เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ พลางเหลือบแลตามองไปรอบตัวอย่างระแวดระวัง เสียงปลายสายบ่นด่าอีกนิดหน่อย ก่อนจะตัดสายไปก่อนพร้อมคำสัญญาว่าจะรีบมาหาเขาโดยเร็วที่สุด

ฟิ้ว~

เสียงสายลมที่พัดดังหวีดหวิวไปมาทำเอาร่างหนาที่ลดกระจกรถลงเผลอตัวสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาคมกริบตวัดมองบรรยากาศวังเวงนอกรถ นึกสังหรณ์ใจแปลกๆ พิกลกับสภาพแวดล้อมที่เงียบสนิทแบบนี้ มือใหญ่เอื้อมไปเปิดวิทยุเพื่อหารายการโปรดที่ตัวเองชอบฟัง รู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดๆ กับเสียงดีเจที่ดังเจื้อยแจ้วออกมาให้ได้ยิน เปลือกตาหนาปิดลงช้าๆ ขณะที่ริมฝีปากหยักสวยก็ขยับร้องเพลงคลอไปกับเสียงดนตรียอดนิยม

그대를 사랑해 my love 모든 걸 줄게요 oh my love
ผมรักคุณนะ my love ผมยินดีจะมอบให้คุณทุกอย่าง oh my love

저 하늘의 별보다 그대를 밝혀줄게요
ผมจะทำให้คุณสว่างไสวกว่าเหล่าดวงดาวบนท้องฟ้านั่น

บรื้นน~

“한 송이 꽃보다 그대는 예뻐요 눈이 부셔요~...”

เสียงรถที่แล่นมาแต่ไกลไม่ได้ผ่านเข้าโสตประสาทร่างหนาเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าหล่อยังคงหลับตาพริ้มและร้องเพลงทำลายความเงียบอยู่คนเดียวอย่างมีความสุข

บรื้นน~

เอี๊ยด!
         

한 송이 꽃보다 그대는 예뻐요 눈이 부셔요
คุณงดงามกว่าช่อดอกไม้ และดวงตาช่างสว่างสุกใส
사랑하고 있어요 꽃보다 그녀
ผมกำลังรักคุณ ผู้หญิงที่สวยกว่าดอกไม้

ก๊อกๆ

เสียงเคาะกระจกรถที่ดังขัดขึ้นและเสียงเปิดประตูรถ ทำให้ร่างหนาที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองสะดุ้งเล็กน้อย เปลือกตาสีอ่อนรีบลืมขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะหันขวับมาทางเบาะข้างคนขับที่บัดนี้ได้มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งขึ้นมานั่งส่งยิ้มหวานให้

“เฮ้ย! มาจากไหนวะเนี่ย?” ร่างหนาตะโกนลั่นด้วยความตกใจ ตาเบิกโพลงจ้องมองคนข้างๆ ที่ยื่นหน้าเข้ามาหาอย่างไม่เกรงกลัว ต่างจากตัวเขาที่กลับต้องเป็นฝ่ายถอยร่นห่างออกไปจนตัวแทบจะติดกับประตูรถอีกด้าน

“นายชื่ออะไร?”

“หือ?” ร่างหนาเบิกตามองเจ้าของริมฝีปากอิ่มสีเชอรี่ที่เอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงคล้ายคนเมาเหล้า กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจมูกลอยอบอวลไปทั่วรถ

“ฉันถามว่านายชื่ออะไร?”

มือเรียวกระชากคอเสื้อคนตรงหน้าเข้ามาหาอย่างแรง ดวงตาเรียวรีฉ่ำเยิ้มไปด้วยพิษของแอลกอฮอล์ แต่ในขณะเดียวกันกลับดูหวานล้ำและเต็มไปด้วยแววยั่วยวนจนร่างหนาหลงจ้องตอบไปชั่วขณะ ใบหน้าสวยหวานยื่นเข้ามาใกล้จนปลายจมูกของทั้งสองสัมผัสกัน ก่อนที่วงแขนเรียวจะค่อยๆ โอบคล้องลำคอแกร่งเอาไว้พร้อมบดเบียดตัวเองเข้ามาหาอย่างช้าๆ

“ชื่ออะไร?” ริมฝีปากอิ่มสีเชอรี่ถามย้ำอีกครั้ง นัยน์ตาคู่สวยกวาดมองไปทั่วโครงหน้าหล่อพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่กดลึกคล้ายจะถูกใจ ชายหนุ่มเจ้าของรถกลั้นหายใจนิ่ง ก้อนเนื้อในอกเต้นถี่รัวกับสถานการณ์ตื่นเต้นเร้าใจที่ตนกำลังเผชิญจนแทบจะหลุดออกมานอกอก รู้สึกได้ถึงริมฝีปากของตัวเองที่กำลังแห้งผากและใบหน้าที่ร้อนจนเหมือนจะไหม้ซะให้ได้

ให้ตายเถอะ นี่มัน...

“ว่าไง... นายชื่ออะไร หืม?”

“ผม... คือผม...” ร่างหนาเอ่ยตะกุกตะกัก ทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายแปลกหน้าที่หน้าตาสวย ถูกสเป็คขึ้นมาลวนลามถึงบนรถตัวเอง

พระเจ้า! นี่กูฝันไปหรือเปล่าวะ?

“ว่าไงสุดหล่อ ถ้าไม่ตอบ... จูบนะ”

เสียงหวานเอ่ยถาม ก่อนที่กลีบปากอ่อนนุ่มจะค่อยๆ เข้ามาคลอเคลียและประทับลงบนเรียวปากหยักอย่างไม่รอคำตอบ ท่ามกลางความตกใจจนแทบสิ้นสติของร่างหนา มือใหญ่ยกขึ้นหมายจะดันตัวคนแปลกหน้าออกห่าง หากแต่ปลายลิ้นเล็กที่สอดแทรกเข้ามากลับรุกเร้าและร้อนแรง พาให้สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มเตลิดไปไกลกับความหอมหวานนั่นจนลืมตัวเล่นด้วยไปด้วยพักใหญ่ และโดยไม่รู้ตัว เสียงทุ้มแหบพร่าก็เผลอกระซิบผ่านเสียงครวญครางหวานหูออกไปแผ่วเบา

“...ทงเฮ... ผมชื่ออี ทงเฮ...”